Tradycja kolędowania wywodzi się z ludowych zwyczajów, a znana była już starożytnym Rzymianom.
Zwyczaj odwiedzin duszpasterskich w okresie Bożego Narodzenia pojawił się w średniowieczu. Przyjmuje się, że zakorzenienie kolędowania w tradycji chrześcijańskiej następowało od XIII wieku.
Kościół zaadaptował jednak kolędę ze świeckich, ludowych zwyczajów. Sama nazwa odwiedzin kapłana pochodzi z języka łacińskiego (calendae) i oznacza pierwszy dzień miesiąca. W starożytnym Rzymie istniała tradycja odwiedzin w tzw. styczniowe kalendy, czyli początek nowego roku. Do Polski nazwa „kolęda” dotarła z Czech i oznaczała noworoczną pieśń, śpiewaną podczas odwiedzin wiejskich gospodarzy.
Kolęda to nie tylko błogosławieństwo, ale przede wszystkim spotkanie duszpasterzy z wiernymi.
W naszym Domu także kultywujemy ten zwyczaj i na początku roku ksiądz odwiedził Mieszkańców, a wraz z nim kolędnicy. Duchownemu podczas kolędy towarzyszył orszak złożony z aniołków, diabła, pastuszków i królów. Mieszkańcy chętnie śpiewali kolędy i pastorałki z akompaniamentem gitary i dzwonków, a po błogosławieństwie otrzymali obrazki święte i najlepsze życzenia na Nowy Rok.